To rozmowa o tym, czy warto walczyć o polską szkołę. Tegoroczny strajk to także walka o prestiż zawodu nauczyciela, bo autorytet belfra budują nie tylko

sukcesy w nauczaniu, ale także zarobione przez niego pieniądze.
Gdy spotkamy się, by porozmawiać o problemach oświaty (nie tylko gminnej czy powiatowej), wciąż w najlepsze trwa strajk nauczycieli. Co prawda już

szczęśliwie zakończyły się egzaminy: ósmoklasistów i gimnazjalny, ale przed nami niepewny czas dopuszczania do matur i samego Egzaminu Dojrzałości. Nasz

rozmówca prosi o anonimowość, bowiem niektóre wypowiedzi, a i stawiane tezy, mogą być kontrowersyjne.
Jak podkreśla, reprezentuje tylko siebie, nie nauczycielską społeczność w życiu, w którym czynnie uczestniczy od prawie 30 lat. Doskonale widzi dobre i

złe strony wykonywanego zawodu, może pokusić się o ocenę kolegów po fachu, a jednocześnie wytknąć błędy tym, którzy od lat odpowiadają za stan narodowej

oświaty.

(…) Przynależność związkowa zespołu, który Pan ma przyjemność reprezentować, była wyróżnikiem tego, czy szkoła prowadzi akcję strajkową czy nie?
– Z pewnością nie. Działalność związkowa w normalnych czasach jest dobrą formułą wsparcia ludzi dbających o zabezpieczenie swoich interesów i

oczekujących, że w sytuacjach trudnych, związek upomni się o nich i ich prawa. W codziennym życiu związek nie towarzyszy ani organizacyjnie ani

propagandowo pracy nauczyciela, ale w tym przypadku sprawa dotyczy naszego bezpieczeństwa.
Czy powodem zamieszania (oprócz kuriozalnie błędnych decyzji władz ministerstwa, w tym niektórych założeń reformy oświaty) jest także brak możliwości

współdziałania dwóch głównych central związkowych, które zamiast ze sobą współpracować, rywalizują?
(…) Mówi się, że szkoła, to kolektyw, związkowość, czy wyimaginowana przynależność polityczna?
– Jako nauczyciel przechodziłem podobną akcję strajkową w 1993 roku, w czasie, gdy nie odbyły się w terminie matury. Przyczyny tamtego protestu były

analogiczne do dzisiejszych. Tamtejszy strajk skończył się podobnie jak skończy się zapewne obecny, po prostu niczym. Nauczyciele odstąpili od akcji w

przekonaniu, iż po przewie, nastąpią negocjacje. Niestety, nigdy powrotu do nich już nie było. Siła negocjacyjna i możliwości sprawcze zakończyły się z

chwilą podpisania porozumienia o zawieszeniu strajku. Potem nastąpiło rozwiązanie Sejmu i zostaliśmy z niczym. To była największa przegrana nas

nauczycieli i pracowników szkół, nie związku. Związki dają tylko szyld, machinę negocjacyjną, ale sam protest jest protestem pracowników oświaty. Jakie

ma znaczenie zapewnienie panów Broniarza czy Proksy, że występują w naszym interesie. Liczba członków wszystkich związków jest kilkakrotnie mniejsza od

liczba pracowników oświaty, którzy w żadnym z nich nie są zrzeszeni. I właśnie dlatego powinniśmy mówić o szkolnym – oświatowym kolektywie.
Czy obecny strajk jest walką o poszanowanie zawodu nauczyciela, czy tylko walką o wyższe uposażenie?
(…)Jeszcze niedawno mówienie o kimś nauczyciel, było swoistym wyróżnieniem. Dziś jest chyba inaczej i oznacza zupełnie, co innego. Dawniej on jak i

szkoła wychowywała, obecnie, co najwyżej ma się dziećmi opiekować. Tak już będzie?
– Dziś nauczyciel do szkoły podjeżdża autobusem, tramwajem, a uczniowie elektrycznym rowerem, hulajnogą czy samochodem rodziców. To uczniowie mają

nowocześniejsze telefony, laptopy, nie my. Nas na to nie stać, a powinno, bo to nam rodzicie powierzają swoje pociechy, my mamy być dla nich przykładem.

Wcale nie chodzi o wyścig o stan posiadania, lecz o nieuniknione porównywanie, a nawet co może ważniejsze, o poczucie godności bytowej, ekonomicznej.

Nauczyciel, musi się czuć bezpiecznie w wykonywanym zawodzie. Nie może rezygnować z elementarnych rzeczy w życiu codziennym. Nie można pozbawiać nas

podstawowych dóbr, bo to uwłacza idei dziekana – profesora, człowieka na którym uczeń ma się wzorować. Nie może być tak, że osobą zabezpieczającą

podstawowe dobra nauczyciela jest jego lepiej zarabiający współmałżonek – partner życiowy, co ma ostatnio miejsce. Znam przypadek, gdy młody nauczyciel

na wynajęcie mieszkania dostaje pieniądze od własnych rodziców.
Dziś słowo nauczyciel nie brzmi zbyt dumnie. To ten, co ściąga od nas kasę za korepetycje, do roboty się nie przykłada, ma roczny urlop na żądanie, a do

tego wolne w wakacje, święta i ferie zimowe.

Więcej na łamach Wieści.

http://www.e-kiosk.pl/index.php?page=titleissues&id_title=154563

https://www.egazety.pl/marpan/e-wydanie-wiesci-podwarszawskie.html

Mieszkańcy Zielonki nie skorzystają z bonifikaty od opłaty przekształceniowej związanej z użytkowaniem wieczystym dotyczącym gruntów będących dotychczas własnością Zielonki, ponieważ Rada Miasta do dnia dzisiejszego nie wyraziła zgody na taką bonifikatę. Bonifikata w Markach w pierwszym roku przekształcenia wynosi 90%, w Ząbkach i Kobyłce 60%. W przypadku przyjęcia bonifikaty dotychczasowi użytkownicy wieczyści gruntu związanego z lokalem mieszkalnym w budynku wielorodzinnym mogą uzyskać ulgę w granicach 500-1800 zł. Zachęcam do poparcia petycji. Jest o co walczyć.
Szanowna Rada Miasta Zielonka
Proces uwłaszczania obywateli związany z przekształcaniem prawa użytkowania wieczystego we własność trwa. Przypomnieć należy że samo przekształcenie we własność nastąpiło z mocy prawa 1 stycznia 2019 r. i rozpoczął się proces wysyłania zaświadczeń potwierdzających nastąpienie skutku przekształcenia. Przed nami dalsze etapy związane z wpisami do ksiąg wieczystych oraz wnoszenia opłat przekształceniowych z bonifikatami przez te osoby które podjęły decyzję o wniesieniu jednorazowej opłaty.
Z bonifikat nie skorzystają mieszkańcy Zielonki. Na dzień 12 kwietnia 2019 r. gmina Zielonka te nie ustaliła bonifikat i nie wiadomo czy ustali je w przyszłości.

Więcej na łamach Wieści.

http://www.e-kiosk.pl/index.php?page=titleissues&id_title=154563

https://www.egazety.pl/marpan/e-wydanie-wiesci-podwarszawskie.html

Gmina Wołomin nie podpisała umowy z firmą, świadczącą usługę darmowej sterylizacji zwierząt. Oferta, która najlepiej spełniała kryteria gminy znacznie przewyższyła zarezerwowaną na ten cel kwotę. Radna opozycji zastanawia się, po co władze Wołomina jako kryterium ustaliły konieczność prowadzenia usługi 24 godziny na dobę.
– W Gminie Wołomin sterylizacji zwierząt jak nie było, tak nie ma! I mając na uwadze fakt, że kolejny raz w postępowaniu dotyczącym tej kwestii, kryterium przy wyborze lecznicy obsługującej jest „dostępność dla mieszkańców” przypuszczam, że nadal nie będzie. Za to bezpańskich kotów będzie za chwilę zatrzęsienie jeśli nic się nie zmieni! Powód? Lecznica, która wskazała iż będzie sterylizować zwierzęta przez 168 godzin tygodniowo (24 godziny na dobę) dała cenę, przekraczającą znacznie zaplanowany przez UM budżet na ten cel – zauważa radna Dorota Penger. Na sesji podjęła ten temat, ale nie otrzymała satysfakcjonującej odpowiedzi.

Więcej na łamach Wieści.

http://www.e-kiosk.pl/index.php?page=titleissues&id_title=154563

https://www.egazety.pl/marpan/e-wydanie-wiesci-podwarszawskie.html